دکتر سالاری: تلاش برای گسترش مطالعات زبان‌شناسی و باستان‌شناسی زاگرس در دانشگاه رازی با همکاری دانشگاه‌ کپنهاگ

سلسله سخنرانی‌های علمی اساتید دانشگاه کپنهاگ دانمارک، امروز شنبه ۱۲اسفند۱۳۹۶ به همت دفتر امور بین‌الملل دانشگاه و به میزبانی دانشکده ادبیات و علوم انسانی رازی برگزار شد.

 در این سلسله سخنرانی‌ها؛ دکتر «اینگُلف توسن» رئیس دپارتمان مطالعات منطقه‌ای و بین فرهنگی دانشگاه کپنهاگ سخنرانی خود را با موضوع «حوزه‌های پژوهشی و برنامه‌های آموزشی گروه مطالعات منطقه‌ای و بین فرهنگی دانشگاه کپنهاگ» ارائه نمود.

همچنین دکتر «کلاوس والینگ پدرسن» دانشیار گروه ادبیات فارسی کپنهاگ سخنرانی خود را با عنوان «روز سیاه کارگر؛ نخستین داستان رئال اجتماعی در ادبیات ایران» نوشته احمدعلی خداداده ارائه کرد.

«ماورای گنج و شهرهای گمشده: نقش باستان‌شناسی در نشاندهی مشکلات امروزی» نیز موضوع سخنرانی دکتر «توبیاس ریشتر» دانشیار گروه باستان‌شناسی خاور نزدیک دانشگاه کپنهاگ در این نشست بود که تشریح گردید.

دکتر هومن سالاری مدیرکل همکاری‌های بین‌المللی دانشگاه رازی در گفتگو با روابط عمومی دانشگاه اظهار داشت: دانشگاه کپنهاگ نهمین دانشگاه معتبر اروپا است و در اُفق چشم‌انداز خود، کسب عنوان دانشگاه رتبه یک اتحادیه اروپا را تا چند سال آینده برنامه‌ریزی نموده و در این راستا تلاش می‌کند.

وی از تلاش برای گسترش همکاری‌های دوجانبه میان دانشگاه‌های رازی و کپنهاگ خبر داد و افزود: در تلاش هستیم تا این همکاری‌ها را در حوزه مطالعات فرهنگی یا مطالعات زبان‌شناسی و باستان‌شناسی زاگرس با مرکزیت دانشگاه رازی کرمانشاه گسترش دهیم و برای این مهم  و قابل اجرا بودن تفاهم‌نامه‌ها در حال مذاکره هستیم.

دکتر سالاری، برقراری ارتباطات بیشتر با دانشگاه کپنهاگ در خصوص زبان فارسی را از اهداف دانشگاه رازی برشمرد و گفت: امیدواریم این ارتباطات تعمیق یابد تا رسالت فرهنگی دانشگاه در زمینه گسترش زبان فارسی در اروپا انجام شود.

این مسئول بیان کرد: سخنرانی‌های امروز نیز عمدتاً در حوزه علوم انسانی است و هدف اصلی از برگزاری این نشست در دانشگاه این است که قدم‌های مثبتی برداشته شود تا دانشجویان ما بین‌المللی‌تر بی اندیشند.

دکتر سالاری تصریح کرد: دانشگاه از مفاهیم کاملاً بین‌المللی است و سیاست امور بین‌الملل دانشگاه رازی نیز گسترش سخنرانی‌های علمیِ دانشمندان و اندیشمندان بین‌المللی است تا دانشجویان ما بین‌المللی بی اندیشند و گستره‌ی اندیشه به یک محدوده جغرافیایی محدود نگردد.